Het onmetelijk grote Etosha in

Om een uur of negen met volle tanks en portemonnees de eerste 70km naar de Galton Gate van Etosha over een heuse asfaltweg in record tijd afgelegd. Geen gehussel, stof en gaten in de weg, bijna onwerkelijk na de vele honderden kilometers over gravelroads die al achter ons liggen. Na de benodigde formaliteiten en wat gezellig kletsen met een erg geïnteresseerde jonge politieman bij de gate en een inspectie van ons voertuig dor een politieman met hond konden we verder het park in. Even de verhouding; Nederland is 33.000 vierkante km, Etosha is 29.000 vierkante km dus bijna net zo groot als ons eigen landje. Je kunt hier ook weer uren rijden zonder veel andere mensen tegen te komen. Binnen een halfuurtje zien we al van alles en nog wat aan dieren en steekt er een stofstorm op. Af en toe kun je geen 10 meter meer voor je uitkijken maar dat maakt niet uit want we zijn met onze eigen gamedrive bezig, dus we hebben de tijd aan ons zel. Camp Dolomite ligt mooi op een heuvel met een prachtig uitzicht over een vlakte waar ook weer olifanten, springbokken, elanden, oryx, kudu en ik weet niet wat nog meer op voorbij komt wandelen. Ook het uitzicht vanaf het terras van ons huisje is prachtig. Lekker even relaxen aan het zwembad met uitzicht en dan weer op voor de volgende georganiseerde gamedrive. Die ging echter niet door vanwege de stofstorm, dus de eigen auto maar gepakt en zelf naar een waterhole gereden. Opnieuw een eigen gamedrive dus. Het begint ons wel te bevallen op deze manier. Het hele circus staat weer aan de waterrand of ligt storend midden op de weg. Het is nog erg warm als we gaan slapen. Airco hier is de flappen voor de ramen opengooien en de frisse lucht binnen laten en als het dan gedurende nacht koud wordt de je de flappen weer dicht en trek je het dekbed tot aan je oren omhoog.

Weer op weg, nu naar Etosha

We hebben vandaag eerst een afspraak met een lokale gids die ons zal begeleiden bij het bezoek aan een Himba familie. De gids is zelf van Herero oorsprong en laat ons even zijn eigen dorpje zien en legt de oorsprong van de verschillende bouwstijlen uit. Vierkant is ex Duits en dat is de stijl van de Herero en de Himba’s bouwen ronde structuren net als hun voorvaderen uit Angola dat eeuwen geleden al deden. De Herero hebben gekozen voor een permanent dorp met huisjes en iets van een infrastructuur, de Himba zijn echt nog steeds nomadisch. We hebben even door de kraal met geiten heengelopen en de verschillende oormerken bekeken waaraan herkenbaar is van wie het dier is. Bij de Himba zijn alleen de vrouwen en kleine kinderen ‘thuis’, de mannen en oudere jongens zijn weg, zij moeten het vee hoeden op de kleine beetjes grasgrond die er zijn. Dus doen de dames het werk in het dorpje wat maar bestaat uit een ronde kraal om roofdieren buiten te houden en 3 hutten waar de hele Fam in woont. De dames zijn helemaal ingewreven in oker en hun haardos ziet er ook spectaculair uit. De gids vertelt aan de hand van een aantal dames hoe de klederdracht er uitziet en wat er afgelezen valt in de manier dat de dames zich kleden. Toch wel heel interessant om al die details te horen en vooral om een blik te kunnen werpen op het dagelijkse leven van zo’n groep die eigenlijk nog deels volgens de tradities van de prehistorie leeft.

Als dank voor ons bezoek hebben we een aantal pakken bakpoeder en meel achtergelaten. Kunnen ze weer een tijdje mee vooruit.

Verder op weg naar Kamanjab en de Oppi Koppi Lodge daar. Onderweg kwamen we over de Grootbergpas op 1500 meter, het uitzicht was weer geweldig zoals zo vaak in dit land. We zien hier en daar wat wild langs de kant van de weg. Net voor Oppi Koppi de tank maar weer eens helemaal vol gegooid en daar ging deze keer best wat in. Een liter diesel kost ongeveer een euro. De shop van het tankstation is op zondag gesloten dus we kunnen morgen pas weer geld opnemen bij de ATM.. De huisjes van Oppi Koppi zijn best wel leuk en de show van een genetkat en drie stekelvarkens gedurende de avond werd ook erg door ons op prijs gesteld. Maar Oppi Koppi is slechts een tussenstop dus morgen na het halen van wat geld weer verder richting Etosha.

Van Camp Kipwe naar Khowarib

Een rit van een uur of drie brengt ons in Khowarib waar we weer met frisse doekjes en IJstweeling ontvangen worden. De tented chalets zoals ze hier genoemd worden zijn wel aardig met uitzicht op een klein riviertje maar is toch wel een slag minder als Kipwe. Je ziet gewoon dat men onderhoud hier niet echt serieus neemt. Kapot is kapot. Vanmiddag lekker gezwommen en gelezen en verder niet veel uitgevoerd. Nu bijna tijd om te gaan slapen met een luid gezang van duizenden kikkers op de achtergrond.

Op olifantenjacht

Op tijd weer uit de veren voor een lange gamedrive waarbij we o.a. Opzoek gaan naar olifanten. Natuurlijk is dat het hoofddoel maar al het andere wat we eventueel tegen gaan komen is ook welkom. De rit brengt ons weer door heel verschillende landschappen variërend van bergachtig zoals het gebied rond camp Kipwe en open savannes, zwarte bergen en zandvlaktes. Het komt allemaal weer achter elkaar voorbij. Het is net of er na iedere heuvel die we overgaan we weer een ander land inrijden. Orix en steenbokjes zij. De eerste dieren die we zien en ook struisvogels en natuurlijk springbokken. De zoektocht naar de olifanten begint echt spannend te worden als we in een droge rivierbedding de eerste voetafdrukken van olifanten zien. Zo te zien vers dus besluit onze gids dwars door de de omgeving heen en weer te kruisen over allerlei al dan niet bestaande en duidelijke paden. Marion ziet de eerste olifant en de gids manoeuvreert de jeep tot vlak bij het dier. Uiteindelijk staan we dwars op een zandheuvel met de olifant vlak voor ons en de jeep vast in het zand. Eerste afwachten tot de olifant wat ruimte voor ons maakt, en dat doet het dier door harde winden latend vlak voor onze jeep weg te lopen. Stinkt behoorlijk dat dier moet ik zeggen. Jeep weer los gemanoeuvreerd uit het zand vandaan, heeft de gis zo te zien wel vaker gedaan. Uiteindelijk hebben we de hele familie van 12 beesten gezien inclusief de jonkies. Dus tijd voor koffie in de schaduw van een grote boom op de oever van de droge rivier. De gids vertelt ons dat de laatste echte regen in 2011 gevallen is toen stond er op de zandvlakte waar we koffie staan te drinken mans hoog gras, bijna niet voor te stellen. Ook de weg terug naar Kipwe laat ons weer genieten van de verschillende landschappen en de dieren die daar wonen. ’S Middags niet veel meer gedaan dan in de rockpool te zwemmen en te lezen en de dag weer afgelopen. Met een mooie zonsondergang.

Camp Kipwe

Vandaag behoorlijke rit voor de boeg 320 km. Na een goed ontbijt rijden we weg en net als 2 dagen eerder door een schijnbaar eindeloos landschap, grotendeels vlak en zandig. Het laatste stuk zien we de bergen komen. De weg is vaak als een wasbord en we vragen ons af of het trillen en hobbelen zal resulteren in het verliezen van onderdelen (wel gratis massage).

Camp Kipwe ligt verscholen tussen de rotsen en de huisjes zijn daar volledig aan aangepast, schitterend! Koffers in de kamer, bergschoenen en meteen op pad met een gids naar Twijfelfontein voor een wandeling van 45 min. Midden in de bergen zien we veel rotstekeningen van vele duizenden jaren oud maar met uitleg over het ontstaan en de betekenissen hiervan.

Rond 18.00 uur terug en meteen weer op pad voor de sundowner. Op het camp een pad naar de top van de berg met een fantastisch uitzicht op het omliggende landschap en als cadeautje de ondergaande zon. Dit alles onder genot van een hapje en drankje op heerlijke bankjes. Wat een indrukwekkende plek.

Op het menu stond Oryx, heerlijke afsluiting van de dag. Morgen weer vroeg op.

RQ

Swakopmund

Vandaag blijven we in Swakopmund. Om 07.00 uur ontbijt en om 08.00 uur op stap met Laramont naar Walvisbaai. Daar ligt een grote catmaran voor ons klaar en we gaan op weg naar volle zee. Walvisbaai ligt aan een prachtige grote baai en we varen langs de landtong waar we veel zullen zien. Ondertussen klimt Nicolas aan boord, een zeehond die kwam zijn portie vis halen en loopt een rondje over dek voor de toeristen en duikt daarna weer in zee. Hij zwemt met een snelheid van plm 20km nog even mee en verdwijnt dan.

Wij varen langs de landtong en zien duizenden robben. Rond walvisbaai zijn er meer dan 60.000. We naderen een robbenkolonie en hebben het idee qua geluid op een schapenboerderij te zijn. Honderden robben liggen in het zonnetje of spelen in het water. Kanoërs dobberen heerlijk tussen de robbenkinderen in.

We varen nog even door richting volle zee voor walvissen en/of dolfijnen maar helaas....

Er liggen op zee een paar indrukwekkende booreilanden en schepen die op de rede van Walvisbaai liggen. Op de terugweg zien we een kilometers lange stoet van aalscholvers vliegen, er komt geen einde aan.

Onder het genot van heerlijke oesters (hier zijn kwekerijen) en bubbels arriveren we weer in de haven.

In de middag wandel ik met Roel door Swakopmund, de dames lekker lui in het hotel. 's avonds bij The Tug gegeten, beroemd visrestaurant met uitzicht over zee. Was mooie dag

RQ

Van Sosusvlei naar Swakopmund

Het is vanochtend echt koud en mistig in Naukluft, tijd om de spullen in te pakken en ons te gaan verplaatsen naar Walvisbay en Swakopmund. Het is een erg lange rit maar we zijn nog geen 5 minuten onderweg of we komen al een auto tegen die op zijn kant langs de kant van de weg ligt. Op verzoen van de ongedeerde chauffeur rijden wij snel naar een resort een stukje verderop om het management te laten weten dat kun gast een probleempje heeft.

De manager en zijn assistent razen als gekken in hun auto’s weg gevolgd door een resuce Car van de politie. Zo voor vandaag Henny wij onze goede daad weer gedaan en nu echt op weg. Een in het wereldberoemde Solitaire gestopt en daarna door een wisselend en aan de ene kant groots en aan de andere kant bizar landschap in de righting van de kust te rijden. Na een stuk van vele, vele km’s waar gewoon niets te beleven is steekt er een zandstorm op en is er ook niet meer te zien. De aankomst in Villa Magherita heeft weer de volgende verrassing voor ons in petto, geen kamers maar een eigen huis. Keuken, living, suite, hal, slaapkamers met badkamers, eigen tuin met ligstoelen, echt helemaal te gek.

RV

Sosusvlei Dune Lodge

De wekker gaat om 05:30 het is vakantie.... Na een snelle douche en thee of koffie in de receptie met een gesloten safarijeep de Sosusvlei in. Het is 55km rijden om bij het begin van de duinen te komen en dan zitten wij al een paar km binnen de gate. Vele anderen moeten nog een aantal km’s meer rijden en mogen pas na zonsopgang naar binnen dus we hebben een voorsprong op de rest van de meute. We gaan niet met onze eigen auto maar met driver en een echte dikke 4-wheel van de Lodge en dat is maar goed ook. Het eerste uur is met de ogen dicht zo gedaan, het laatste stuk als het net begint te schemeren is volledig in mul zand en dan je auto vastrijden is geen kunst, zoals anderen na nog geen 100 meter al ervaren hadden. Het beklimmen van een uitloper van duin Big Daddy is een leuke uitdaging maar het uitzicht op de omgeving en dead vlei is het meer dan waard. Big Daddy is wel 350m hoog, wij zijn tot een meter of 100 hoog gegaan en toen als skiërs op bergschoenen naar beneden. Je kunt deze omgeving 1000 maal op foto’s zien maar in het echt is het echt bizar groot, hoog, rood en uitgestrekt. Duinen en je bent nog 65km van de oceaan. Na de beklimming van het duin en de wandeling door dead vlei blijkt er een stukje verderop voor ons onder een grote Acaciaboom een ontbijttafel gedekt te staan. Helemaal te gek met alleen er op er aan en er onder. Een gekookt ei of yoghurt met vers fruit of kaas of vleeswaren op heerlijk brood en koffie en thee, het kon allemaal. Echt klasse gedaan door de Lodge. Terug in de Lodge eindelijk eens een paar uur tijd voor vakantie aan het zwembad.

RV

Natuurlijk zijn we nog niet echt klaar voor vandaag want er staat nog een sundowner op het programma. We gaan het natuurgebied weer in en beklimmen deze keer het wereldberoemde Dune 45. Het is prachtig om te zien hoe de kleuren veranderen door een steeds verder zakkende zon. De werking van de schaduwen is ook prachtig om te zien. De wind steekt op, het wordt kouder, we gaan terug.