Wachten op onze vlucht

Zitten nu op de luchthaven van Windhoek te wachten, mooi moment voor mij om af te sluiten.

Wat een bijzonder land, zo rijden we in de woestijn en het volgende moment weer in de bergen. De kleuren zijn zo divers, rood zand, geel zand, grijs zand, groene bomen, dorre takken, stenen en rotsen in alle vormen en maten. Het is denk ik op papier en zelfs op foto’s niet over te brengen.

In het zuiden en midden heeft het al 5 jaar niet geregend dus geen water te vinden, zo droog en dor alles. In de omgeving van Etosha afgelopen april dus iets meer groen. Het is wel bijzonder hoe de natuur zich hieraan aanpast maar het begint nu echt wel een probleem te worden. Er worden nu zelfs 'pijpleidingen' aangelegd van het ene camp naar het andere.

We hebben ongeveer 2450 km gereden maar doordat we een paar keer 2 overnachtingen op 1 locatie hadden is het eigenlijk prima te doen zo, ook af en toe lekker bij het zwembad kunnen hangen. Onderweg heel veel dieren gezien en het klinkt verwend maar op een gegeven moment stop je niet altijd meer voor foto's.

Alles moet nog een beetje bezinken en zal ongetwijfeld veel vergeten zijn om op te schrijven maar alle foto's en film zullen ons weer herinneren aan deze fantastische vakantie. Het is goed zo, zijn ook blij weer naar huis te gaan. We hebben met ons vieren een prachtige vakantie gehad waar we allemaal met een veel plezier en voldoening op terugkijken. O

p naar het volgende plan.

MQ

Helaas

Om 04.00 uur een hoop gebrul buiten van jakhalzen. Nog even gedoezeld totdat het licht werd. Vanuit ons bed de zon op zien komen wat natuurlijk een fantastische afsluiter was van een zeer indrukwekkende vakantie. Nu op naar het vliegveld.

MQ

Safaridag

Vandaag 05.30 uur gewekt voor een bushwalk met onze gids Previous. Eerst met de auto op zoek naar een luipaard. Omdat dit een beschermde en opvang omgeving is hebben een aantal dieren een zender om. Maar dan nog lastig om ze te vinden. Uiteindelijk Lila gevonden maar daarvoor moesten we van de paden af en dwars door de bush rijden wat best wel spannend is. Later nog een luipaard gezien maar die verdween snel in de bush. Op gegeven moment uitstappen en klaar voor een wandeling. Midden op een pad onder een boom lag een cheeta te slapen en omdat zij vroeger opgevangen is geweest niet bang voor mensen en daardoor benaderbaar tot op een afstand van plm 8 meter.

Terug bij de lodge zaten Joost en Manon op ons te wachten voor het ontbijt. Nog wat ervaringen en foto's gedeeld, koffie gedronken en ze uitgezwaaid. Lekker bij het zwembad gehangen en 's middags de laatste trip met Previous. Dit keer op zoek naar een hyena die hier redelijk zeldzaam zijn, in het hele gebied maar 3. Weer hobbel en bobbel in de auto en lopend door een droge rivierbedding op zoek. Na half uurtje een gevonden en deze konden we ook weer van redelijk dichtbij bewonderen. Teruggelopen naar de auto en het gebied verder mogen bewonderen. Via collega bericht dat er wilde honden waren gesignaleerd en ook Previous wilde daar graag naar toe want die ziet hij ook zelden. Bij een bron lagen er twee tussen tientallen zebra's. We hebben tijdens de sundowner borrel een prachtig schouwspel mogen zien tussen de zebra's en de wilde honden. Ook de gids was onder de indruk hiervan. In het donker terug naar de lodge voor diner. Boboti stond op het menu.

Nog een afzakkertje in onze privéuitzicht kamer en naar bed.

MQ

Naar Okonjima home of the Africat foundation

Saaie rit voor de boeg, plm 360 km. Maar wel voor het eerst op asfalt dus we konden redelijk doorrijden. Zelfs door een echte stad gereden, ben even de naam kwijt. Aangekomen bij de poort moesten we nog 23 km zand en grindweg volgen en nog door 2 andere poorten. Omdat we nog geen luipaarden en cheeta's hadden gezien was vanaf nu onze hoop hierop gevestigd. The Africat foundation blijkt een zeer gepassioneerde organisatie tot behoud van deze 'poezen'. Vangen zieke en/of gewonde dieren op en brengen ze waar mogelijk weer terug in de natuur. Het is ook een centrum waar schoolkinderen en bezoekers bewust gemaakt worden waarom dit zo belangrijk is.

Aangekomen bij de receptie van de lodges werden we vriendelijk ontvangen maar we moesten even wachten, drankje aangeboden gekregen. De receptionist vertelde dat we een up-grade hadden gekregen naar de bushlodges. Elma vertrouwde het niet zo en had zoiets van hoezo! In ene paniek ons drinken laten staan en we moesten zo snel mogelijk daar naar toe. Oké dan. Daar aangekomen stonden ze al te wachten. Wat blijkt nou, ze waren ons kwijt het duurde te lang vanaf de 1ste poort tot aan de lodge. De beveiliging aan de poort had het al door moeten geven van de up-grade maar had dat niet gedaan. Angel, de manager, ontving ons en er kwam een dame aangelopen met welkomstdrankjes. Ik zie Elma verschieten en in tranen uitbarsten (niet alleen Elma hoor) want het waren Manon & Joost, het bruidspaar wat 4 dagen voorlopend op ons dezelfde reis maakten en waarbij we in de veronderstelling waren dat zij al terug in Nederland waren. Wat ook keurig volgens plan via app enzo gecommuniceerd is. Achteraf blijkt dat iedereen het wist behalve wij 4-en. Het was voor Elma & Roeland natuurlijk een fantastische verrassing om samen met hen deze geweldige vakantie te eindigen. Iedereen die hier aan meegewerkt heeft ontzettend bedankt!

Met z'n 6-en nog een privé gamedrive (cadeautje) naar de leeuwen waarvan Joost & Manon er 1 geadopteerd hebben. Gezellig gegeten met elkaar en tijd om naar onze lodge te gaan want morgen vroeg op voor bushwalk.

Liggen in je bed met rondom ramen en kijken over het resort, 's nachts wakker worden van gebrul van leeuwen alsof ze naast je staan, van alles langs zien lopen. GEWELDIG! Maar ook wel slikken hoor.

Welterusten.

MQ

Op naar Onguma game resort

Met weemoed verlaten wij Etosha. Zo'n 180 km voor de boeg. Onderweg kijken we bij alle waterplaatsen die we tegenkomen, enkele zijn drooggevallen en bij andere zien we weer veel dieren zoals gnoe's, zebra's, giraffen, antilopes, springbokken enz. niet te tellen zoveel. Bij één van de plekken liggen 3 leeuwen heerlijk in de schaduw van een boom vlak langs de weg. Prachtig om te zien, gelukkig reed er net een auto weg zodat we nog dichterbij konden komen. In het begin van de middag komen we aan bij het Fort de locatie in Onguma. Een schitterend gebouw in Marokaanse stijl tot in de kleinste details doorgevoerd. We worden zeer hartelijk ontvangen door keurig personeel. (zelfde organisatie als in Camp Kipwe waar overigens alleen mannelijk personeel werkt wat een bewuste keus is). Aangekomen op het terras en zwembad een uitzicht over het wildgebied met een waterbron op 30 meter afstand waar continue beesten op af komen. We worden onder begeleiding naar onze lodges gebracht, we mogen niet alleen lopen daar. De kamers zijn uniek, ook weer eigen terras met heerlijke lounchebanken en buitendouche. Grote bad- en slaapkamer met uitzicht op het wildpark. Jammer genoeg maar voor 1 nacht, eind van de middag nog een gamedrive met sundowner en in het donker terug waarbij we nog leeuwen gezien hebben. Het diner in Marokaanse stijl. Voldaan op naar de volgende dag. Benieuwd wat die weer zal brengen.

MQ

Nog een dag Etosha en dan door naar Onguma The Fort

Na het ontbijt om 8 uur de tassen weer in de auto en met Marion achter het stuur onderweg voor een tocht door midden en oost Etosha om uiteindelijk naar Onguma te rijden waar we vannacht gaan logeren bij The Fort. We gaan weer van waterhole naar waterhole en zien weer een onvoorstelbaar aantal dieren. Hoogtepunt is een hyena die net voor onze auto uit blijft lopen. Een van de op de kaart aangegeven punten is geen waterhole maar een uitzicht punt over Etosha Pan. We hebben het idee dat we aan het strand staan van een oneindig grote soort Waddenzee die zicht uitstrekt tot ver over de horizon, het enige wat ontbreekt is water..... Het plaatje past gewoon niet in onze logica. Als je het niet gezien hebt kun je je dit gewoon niet voorstellen. Halverwege de rit voor het eerst in deze vakantie gestopt voor een kop koffie in Halali. Ook weer zo’n kruising tussen Center Parks en Bakkum waar een kop koffie wel 15 Namib Dollar kost, is dus 0,90 cent. Voor het laatste stuk naar de gate vanuit Namutoni heb ik het stuur weer overgenomen en rijden over asfalt het Etosha park weer uit. De verdere tocht naar The Fort is maar 8 kilometer dus zo gepiept. Ontvangst is aller hartelijkst in een midden oosten sfeer. Even tijd om te ontspannen in en bij het zwembad en dan is het alweer tijd voor de gamedrive. Eric is de gids en we verkennen het privé domein. Nieuwkomers op onze spotlist zijn de slender mongoose en de duiker. Ook weer bat-eared foxes gezien en twee verschillende soorten jakhalzen. Na de sundowner en al opweg naar de Lodge horen we het bericht dat er toch in de buurt nog leeuwen zijn gezien. Eric racet terug naar de genoemde plek en er liggen idd netjest twee leeuwen in het hoge gras. Leuke afsluiting van deze drive. Het diner is echt weer klasse onder een beetje bewolkte hemel, maar bij een heerlijke temperatuur die we in Holland simpelweg niet kennen. Ook deze lokatie behoort bij het zelfde concern als camp Kipwe en dat is aan alles te merken. Deze mensen weten nog wat service is en laten je echt een op-en-top gewaardeerde gast voelen.

Een hele dag Etosha

De wekker gaat alweer om 05:00 en om 05:45 stappen we in een safari jeep voor een game drive van 3 uur door de omgeving. Van de vele dieren waarvan we vandaag hebben kunnen genieten waren drie welpjes, de bat-eared fox, honny badgers het hoogtepunt. Na het ontbijt ons lekker bij het zwembad geïnstalleerd, met zoveel chloor in het water dat het idd net als CP rook. Opnieuw rond een uur of 18:00 naar ons eigen waterhole en daar zijn weer groepen olifanten en giraffes aan het drinken. Ook een leeuw meende te kunnen komen drinken maar daar dacht een grote bull wat anders over en die stuurt de leeuw met veel bombarie uit de buurt. Na het eten nog even terug en uiteindelijk staat de teller op 56 olifanten, tig giraffen, één leeuw, 3 neushoorns waarvan 1 een jong (en dat hadden we ook nog nooit gezien). Toch ook weer een dag met een hoge dier score, vooral als je het eekhoorntje meerekent die om pinda’s komt schooien als we met z’n vieren bij ons huisje wat zitten te drinken. Slapen gaat hier best alleen het gebrul van een leeuw op de achtergrond verstoort de nachtrust lichtjes.

verder Etosha in naar Okaukueje.

Het is bijna echt koud als we weer vroeg opstaan. Ik had verwacht dat door de stofstormen van gisteren er nog niet veel te zien zou zijn maar de lucht is weer helemaal helder en het uitzicht vanaf onze veranda is indrukwekkend. De relatief korte rit van ‘maar’ 175 km gaat weer over de bekende onverharde wegen en brengt ons langs vele waterholes waar van alles te beleven en te zien is. Bij een van de drinkplaatsen denken een paar leeuwen zich voor mij te kunnen verstoppen maar dat lukt hen niet. Heerlijk natuurlijk om die beesten te spotten en rustig te wachten tot ze komen drinken. Net als we weg willen rijden komt er nog een jakhals langs de auto lopen ook, ach beestje meer of minder muitten ze hier niet mee. Bij de volgende waterhole liggen er 7 leeuwen uiterst lui op de linkerkant van het muurtje rond de waterbron en probeert er aan de andere kant een olifant zich zo te strekken dat hij direct uit het reservoir van de bron kan drinken. Ze negeren elkaar volledig. Aangekomen in Okaukueje bekruipt ons i.d.d het Center Parks gevoel zoals Marcello ons dat al voorspeld had. Erg druk met een centrale parking, binnen de hekken natuurlijk als bescherming tegen wilde dieren die overal om het rest camp heen leven. Onze huisjes doen ook wel een beetje Centre parks aan maar voor de rest is het best wel goed met een aparte keuken etc. Om een uur of 18:00 naar het waterhole vlak achter onze huisjes gelopen en daar is het een komen en gaan van voornamelijk olifanten en giraffen. Natuurlijk weer een stuk of wat jakhalzen. Na het diner nog even terug naar de waterhole gelopen waar we nog net het achtereind van een neushoorn in het duister zagen verdwijnen. Het is precies zoals een van de gidsen vandaag zei: bij een waterhole ben je altijd te vroeg of te laat.....