Het is bijna echt koud als we weer vroeg opstaan. Ik had verwacht dat door de stofstormen van gisteren er nog niet veel te zien zou zijn maar de lucht is weer helemaal helder en het uitzicht vanaf onze veranda is indrukwekkend. De relatief korte rit van ‘maar’ 175 km gaat weer over de bekende onverharde wegen en brengt ons langs vele waterholes waar van alles te beleven en te zien is. Bij een van de drinkplaatsen denken een paar leeuwen zich voor mij te kunnen verstoppen maar dat lukt hen niet. Heerlijk natuurlijk om die beesten te spotten en rustig te wachten tot ze komen drinken. Net als we weg willen rijden komt er nog een jakhals langs de auto lopen ook, ach beestje meer of minder muitten ze hier niet mee. Bij de volgende waterhole liggen er 7 leeuwen uiterst lui op de linkerkant van het muurtje rond de waterbron en probeert er aan de andere kant een olifant zich zo te strekken dat hij direct uit het reservoir van de bron kan drinken. Ze negeren elkaar volledig. Aangekomen in Okaukueje bekruipt ons i.d.d het Center Parks gevoel zoals Marcello ons dat al voorspeld had. Erg druk met een centrale parking, binnen de hekken natuurlijk als bescherming tegen wilde dieren die overal om het rest camp heen leven. Onze huisjes doen ook wel een beetje Centre parks aan maar voor de rest is het best wel goed met een aparte keuken etc. Om een uur of 18:00 naar het waterhole vlak achter onze huisjes gelopen en daar is het een komen en gaan van voornamelijk olifanten en giraffen. Natuurlijk weer een stuk of wat jakhalzen. Na het diner nog even terug naar de waterhole gelopen waar we nog net het achtereind van een neushoorn in het duister zagen verdwijnen. Het is precies zoals een van de gidsen vandaag zei: bij een waterhole ben je altijd te vroeg of te laat.....